Anksiyete bozukluğu diyebiliriz. Bir kaç yıldır bende olan ama yavaş yavaş yendiğim hastalık.
Şöyle ki artık gece uyurken dilim geri kaçar ve boğulurum diye uyuamadığım geceleri mi anlatsam Ya da boğulurum diye yemek yiyemediğim ve 46 kilolara düştüğüm zamanları mı anlatsam bilemedim.
Korkunç bir şey. Biliyorsun olmayacak böyle bir şey Saçmaladığının da farkındasın ama seni sakinleştirmek için bu yeterli değil. Beni sakinleştiren tek etken annem oluyordu. "anne elim kapıya sıkıştı kangren olmam di mi bana bir şey olmayacağını tekrarla" dedirten iğrenç bir şey ya.
Allah düşmanımın başına bile vermesin.