az önce izleme fırsatı bulduğum bir
140journos belgeseli.
ali babacan'dan başlamak istiyorum, kendisi gerçekten de çok zeki ve donanımlı birisi. aldığı eğitimler ve uzun yıllar aralıksız siyasetin bel kemiği noktasında bulunması da bunu teyit ediyor. fakat geçmişinde
ak parti ile birlikte yaptığı her hatayı kendini soyutlayarak direkt onlara yöneltmesini pek sevmiyorum. ortada bir hata var ve kendisinin çıkıp suçunu kabul etmesini beklerdim. zamanında hepsinin ülkedeki basın özgürlüğünü ve vatandaşlarını hiçe sayıp ezip geçtiğini, sütten ağzının yandığını ve insanların neyi istediğini kendisi de çok iyi biliyor. üzerinde pişmanlığın verdiği affedilme ve kendini kanıtlama duygusunun olması, ali babacan'a karşı içimdeki yeşeren tek filiz.
deva partisi kurucularından olan akademisyen hocam
cennet uslu yüzünden daha da ilgi duyup araştırmaya çalışıyorum. bu tür siyasi partilerin geçmişte de olduğu gibi verilen vaatlerin göz boyamak için olduğu ve hiçbir zaman tam anlamıyla gerçekleşmediğini ülkece biliyoruz, acı olarak deneyimledik ama ben deva'da ufak da olsa bir umut görüyorum. ha oy verir misin derseniz, bu seçimde vermem. önce kendisini siyaset arenasında ispatlamasını beklerim. kayda değer işler yapmaları halinde de belki benim reyimi alabilirler, o da çok düşük bir ihtimal. aslında neyin ne olduğunu çok iyi biliyorum, exten next olmaz. huylu huyundan vazgeçmez, fakat bir umut diye düşünüyorum. yoksa adam neticede ak parti gibi bir belanın kurucusu, tabii ki insanlar güvenmemekte haklı.
kurucu üyelerin içerisindeki genç nüfusun ve kadınlardan oluşan kitlenin fazlalığı da nihayet insanların beklediği bir şeydi. bıkmıştık artık moron badem bıyıklı dedelerden.
velhasıl eyyorlamam bu kadar..