Ben bir çok duyguyu sende öğrendim. Nefreti, öfkeyi, tiksintiyi ve aşkı. Sevgiyi sende ya da senden öğrenmedim çünkü sen sevmeyi bilmiyorsun sevilmek de senin tarzın değil. Sen insanlar seni sevmesin diye çabalıyorsun. Allah var yalan söyleyemeyeceğim beni çok mutlu ettin, güzel sürprizlerin, güzel bakışların, sözlerin hepsi çok mutlu etti beni ama hepsinin yalan olduğunu öğrendiğim an da yaşadığım mutluluk yerini kocaman bir öfkeye bıraktı. Geçti tabi kalmadı öfke falan. Sadece bil diye söylüyorum. Belki bir gün karşına çıkar bu yazı bir şekilde. Hoş sen asla bilemezsin bu yazıyı sana yazdığımı ama umut işte belki görürsün.
Sana bir de teşekkür borçluyum. Bana çok şey öğrettin gözümü açtın. Çok sevmemeyi, güvenmemeyi, inanmamayı sen öğrettin bana. Sayende kimselere güvenmiyor, inanmıyorum. Çok teşekkür ederim. Hani dedin ya son konuşmamızda "senin güven problemin var" bu problemi oluşturduğun için çok teşekkür ederim.
Son olarak umarım güvendiğin kişiyle, inandığın aşkla sınanırsın. Seninle bu dünyadaki kavgam bitti, sana sevdam da bitti. Ahirette görüşürüz inşallah. Burada yapmadım ama orada iki elim yakanda bana öğrettiklerin yüzünden. Kendine çok iyi bak çok mutlu ol çünkü oradan sınanacaksın.