Anılarımızı her hatırladığımda istemsizce güldüğüm bir arkadaşım var. Lisede tanıştık ve bir daha hiç kopamadık. Uzun süre konuşmasak tek bir mesaj ya da aramayla kaldığımız yerden hep devam ediyor yakınlığımız.
Hatta geçen mesaj atmış, lisede herşeyle ve herkesle dalga geçebilme gibi bir yeteneğimiz vardı. Gülmeden duramıyorduk. Bir gün oturup güldüğümüz kişilerin isimlerini 'ölmeden önce helallik alınması gerekenler' olarak listelemişiz. Okul müdüründen tutun, kantindeki kedinin bile ismi var. Saklamış bu kağıdı, bulunca da ilk işi bana göndermek olmuş. Uzun uzun bir tur daha güldük herşeye. Bazı isimleri unutmuşuz neden dalga geçmiş olabileceğimizi hatırlayamadık ama yine de güldük.
Kağıdı gören abisi bu ne demiş, nasıl açıklanır bilemedik. Suikast düzenleyecek gibi özenle yazılmış bir sürü isim var. Sanki günahlarımızı yazan meleğin kağıdı bitmiş de bizden yedek kağıt istemiş gibi bir olay açıklayamıyoruz ama gülmekten de geri kalamıyoruz.