ogle vaktinden beri sozlugun altini ustune getirdim. ne cok sey degismis ya. bana yepyeni bir yermis gibi geliyor. oysa ki sozlugun ilk zamanlarinda fink atiyoduk buralarda. bir yandan guzel bir yandan da bagli oldugum nesile uzuluyorum, yillarca amca bildigin baban cikiyormus gibi bir his. tuhaf. neyse, alisicaz napalim..