Bu hayatta emek verdiğimiz, büyüttüğümüz, gözümüz gibi baktığımız her şey canımızdan bir parça oluyor. Barınakta ilk defa göz göze geldiğimizde havlamıştı bana yinede dönüp onu aldım. Küçük cins bir köpekti, çok dışlanmıştı. Evcil bi köpekti sonradan sokağa atılmıştı yaşı büyüktü. Bu hayatta tanıdığım en huysuz canlıydı. Çok sevdik birbirimizi adını her andığımda gözlerim doluyor. Her akşam rüyamda görüyorum seni oğlum, umarım çok mutlusundur. Elbet birgün buluşacağız değil mi?