dalgınken yapılan saçma hareketler

bir defasında dolmuşta, kapı tarafının en arka köşesindeyim. kafam biraz dağınık, -sebebi bende kalsın- dalıyorum ikide bir. dolmuş hali tabii, dur-kal yapıyoruz sürekli. bir an geldi, dolmuş durdu. inenler indi, binecekler bindi falan. tam kalkacağımız sırada bir tane adam gördüm. 40 metre öteden bize doğru koşuyor herif. görseniz böyle orta yaşlı, göbekli, sempatik bir abi. ama benden başka kimse farkında değil adamın. adam onu fark ettiğimi görünce sevindi, koşmasına bana el ederek devam etmeye başladı. benim de nasıl bir boşluğuma geldiyse artık tıpkı adam gibi ona el sallamaya başladım. ama şoföre "kaptan, gelen var!" demedim. adam bana, ben adama el sallarken dolmuş bastı gaza, herif en son egzoz dumanında kaybolurken dumanı savuşturmaya çalışıyordu. şimdi düşünüyorum da; ne sövmüştür ama bana.. not: affet abi, ben sandığın kadar sadist biri değilim. o anki derdimi bilsen kıyamazdın bana sövmeye. zaten ben de senden birkaç dakika sonra erkenden indim, uzun uzun yürüdüm eve hava almak için.