Önce tiyatroda seyretmiş, sonra kitabı okumuştum. Ama şu meşhur cümlenin beynime kazınması, bana gülümsediğin son fotoğrafta arkandaki duvarda yazmasıyla olmuştu:
Vakit varken tomurcukları topla , zaman hâlâ uçup gidiyor.
Ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın soluyor olabilir.