çok sevdiğim bir ilkokul öğretmenim sayesinde ufacık tefecikken adını bildiğim, lisede severek dinlediğim, şimdilerde birkaç parçasını vakitlice özleyerek doya doya dinlediğim müzik grubu.
(bkz: hüzün kovan kuşu) hayatımın parçalarından biridir. saatlerce dinleyip aynı sahneyi odanın ortasında yaşamışlığım var. şimdilerde bu parçalarını
(bkz: cem adrian) seslendirmiş. farklı bir versiyon olmuş ve cem adrian ses tınısına da inanılmaz yakışmış. ama yine de, ilk öğrenilenin tadı farklı tabii
edit: imla