neye inandıysam şu yaşıma gelene kadar teker teker inancımı kaybettim. elimde sadece dünya görüşüm kalmış o yönde de ben ölene kadar en küçük ilerleme olacağını sanmıyorum. en küçük hedefim dahi yok, bırak on yıl sonrayı yarın ne yapacağımı dahi planlayamıyorum. sadece anlık, günlük hazlarla yaşamaya çalışıyorum, huzur denen kavram kafamda canlanmıyor bile.
toplumun iyi, erdemli olarak gösterdiği hiçbir şeyde anlam yakalayamıyorum artık: iyi iş, aile kurmak, iyi bir vatandaş olmak, ev, mevki sahibi olmak...
bitse de gitsek diye sürekli gözü skorbordda olan topçu gibiyim ama işin kötüsü maçı neden oynadığımı anlamaya, motive olmaya hâlâ vaktim var.