twitter'daki "her şeyi alaya alarak bilginin ve anlamın aslında kişinin kendi arka planında varmış gibi gösterildiği sefil aydınlanmış karikatür tiplemeler" 280 karakter sınırının getirdiği sinsi bir konfor alanı oluşturuyor.
i̇stese de hakkında anlamlı bir şekilde 2 cümle kuramayacak tipler birtakım şeyleri ironi ve mizahla savuşturduğunu düşünüyor. kültürel sefaletin ve had bilememe probleminin sorumlularından bir tanesi sırf bu yüzden twitter'dır.
microblog sitelerinin tam da bu karmaşıklıktan ötürü internet gibi bir mecrada hiçbir zaman bu kadar popüler olmaması gerekirdi. burada sadece konfor bağımlılığının ortaya çıkardığı bir tembellik yok. aynı zamanda çok büyük bir sinsilikte gizlenme var.
i̇roni ve mizah her zaman zeka işidir. ama en az zeka kadar birikime de muhtaçtır. bu ikisinden herhangi biri olmadığı sürece ironi ve mizahla bir şeyleri savuşturmak gören gözler için müthiş bir aciziyet gösterisidir.
zeka ve birikimden bırak birini, ikisinin de yoksunluğunu çeken kimliksizlerin her gün birilerine çektiği nutukları dinlemekten yoruldum. bu sitenin çölleşmiş zihinlerinden ve kıvrımsız beyinlerin ürünü sefil fikri dünyalarından her gün ezber sloganlar okumaktan bitap düştüm.
bu siteyi gıpta ile baktığım insanların fikirlerini ve meşguliyetlerini öğrenmek için kullanmak istedim. olmadı.
gündem tuzağı, vasatlık öğretisi, popülist söylem gibi kimi kanser eğilimler tek bir kılıç darbesiyle buradaki herkesi çok aşağı bir düzeyden aynı boya eşitliyor.
twitter dibi kestirilemeyen tehlikeli bir çukur. şu anda ufak bir aydınlanma yaşıyorum bence. bu site, kullanıcılarını bariz bir seviyede aşağı doğru çekip kendi normallerine zorlayan bir törpü görevi görüyor. hepimizin aynı ortalamalarda görünüyor olması canımı sıkıyor artık.
bu noktada facebook ve instagram bile bu siteden daha anlaşılabilir, dürüst ve zararsız gözükmeye başladı. twitter kullanan insan profili rahatsız edici bir profil olmaya başladı bende. en büyük rahatsızlığı sentetik bir varlık sahasına dönüşmüş olması.
sentetik...
sanal bir platformda toplaşmış olan insanlar topluluğunun genel ortalamasını tanımlamak için bunun kadar yerinde bir sıfat bulamazdım herhalde.
burası sabah akşam alaya aldığınız instagram profillerinden bile daha sentetik bir alana hizmet ediyor.
burası herkesin ortak fantezilerinin ortaya çıkardığı devasa bir kültün ana damarı.
kimlik arayışlarımıza kılıflar icat ettiğimiz kişisel tatmin arenası
dünyanın merkezinden çıktığı varsayılan sanrıların aslında insanların yozlaşmış ruh dünyasının kanalizayon borularının döküldüğü son yer olduğunu görüyorum.
kimsenin, zararsız addettiği pislikleriyle hemhal olmak istemiyorum artık.
"varlık sancısı çeken insanların hezeyan kazanı"
gündem tuzağı
vasatlık öğretisi
popülist söylem
sentetik kimlikler
ve kişisel hezeyanlar
hepsi artık baş edemediğim bir bulantıya dönüştü benim bünyemde. kimseye tahammül edemediğim gibi kimsenin de bana tahammül edebildiğine pek ihtimal vermiyorum.
bir parça canı kalanın canı sağ olsun şimdiden. benim biraz işim var. herkes kendi gerçekliğine dikkat etsin. kristal cam kesiğinin açtığı yaralar derin olur.