hiçbir şey yapmayarak her şeyin hayırlısının olacağına dair bir inancım var.
şöyle söyleyeyim, fazla akışa bırakıyorum bazen. bunu çok cesurca yapıyorum. bu müdahalesiz tavırla neleri göze aldığıma ben bile şaşıyorum.
bu cesaret başka bir korkaklıktan doğuyor aslında. kendimin yanlış karar almasından korktuğum için genelde eylemsiz kalırım.
mesela bir şeyin olmasını istiyorsam direkt harekete geçmem. hayırlısını isterim ama bunun yanında küçük bir işaret de beklerim. mesela o şeyin olmasına yönelik beni ancak 'benden bağımsız' ufacık dahi olsa bir olumlu gelişme harekete geçirir. ama o şey olmazsa ben güya olaylara müdahale etmeyeceğim diyerek eylemsiz kalırım.
çünkü benden kaynaklı pişman olmak, fitili ateşleyen taraf olmaktan korkarım.
günün sonunda benden bağımsız gelişti demek isterim. suçu karşıya atarım demek değil ama bu. olaylar öyle gelişti, en azından benden kaynaklanmadı durum demek isterim.
hareket her zaman daha göze gelir. halbuki bile isteye hareketsiz kalarak da olayların gidişatını yönlendirdiğimi, olacakları pekala şekillendirdiğimi unuturum.
sonuca her halukarda etkimiz var.
asla olaydan bağımsız olamıyoruz. sıyrılamıyoruz.
zaman, mekan ve olaylara hapsolmuşuz. aciz olduğumuz kadar salağız da üstelik. (en çok ben)
genelde yanlış olanı seçeriz.
göze almamız gereken aslında şu; ucunda pişman olmak varsa şayet, mesele yaptıklarımdan mı pişman olmak isterim yapmadıklarımdan mı. bunu seçmem gerek.
keşke seçebilsem.
ve çoğu zaman onu da seçemeyerek yine hareketsiz kalırım.
ve eylemsizliğin hayırlı sonuçlar doğuracağına inanan naif kızıl gün sonunda dünyanın kaç bucak olduğunu görür.
ayrılık sevdaya dahil midir emin değilim ama öylece durduğun yerde durmak da sonuca dahildir.
tabi keşke bu dediklerimi önce kendi kulaklarıma duyurabilsem
0
Ben kendimi hep yalnız hissederdim. Ta ki bu efsanevi entryi görene kadar.. - ilkereyiz 13.11.2021 22:48:30 |#4274491