yanlış;
(#2337843)
akıllı bir insan akışına bırakmaz değil. akıllı bir insan neyi, ne zaman, ne kadar akışına bırakması gerektiğini bilir veya hisseder. herkesin "zaman kaybı" olarak gördüğü bir şey esasen bir "demlenme" süreci olabilir. çalınan(?) "bir şeyin" telafisi "birçok şey" olabilir.
alex'ten örnek vereyim. adını hatırlamıyorum adamın. mühim bir futbolcu ama. diyor ki; fenerbahçe ile oynayacağımız maçta orta sahada benden alex'e göz açtırmamam istendi. maç boyunca alex'e yapıştım, o da hiçbir tehlike yaratmadan sakin sakin pas yaptı. bir ara içimden dedim; acaba yanlış adamı mı tutuyorum, bu bana bahsedilen alex mi?
derken maçın ilerleyen dakikalarında ani bir kontra atak yedik. ilk defa alex benim kontrolümün dışındaydı ve maç boyunca yapmadığı kadar enerji saf etti. devamında da golü buldu.. o ana kadar onu sadece bir defa elimden kaçırdım, onda da yapacağını yapmıştı.
alex'e karşı oynamış adamların ortak kaderi budur. içlerinden biri de
fernando reges'tir hatta; "kariyerimde messi ve ronaldo gibi dünyanın en iyilerine karşı oynadım. ancak beni sahada en çok zorlayan, sessiz ve zararsız duruşu ancak mükemmel paslarıyla alex oldu. şu anda emekli oldu ancak onu hala fenerbahçe'den hatırlayabilirsiniz. inanılmaz bir kalitesi vardı. yavaş ve ağır görünürdü ama aniden hızlanır ve bu sayede birçok kafa golü atardı."
velhasıl; şeytanın bacağına pusu kurmanın en iyi yolu, şeytanı gafil avlamak için her şeyi akışına bırakmak, dolayısıyla da şeytanın rehavete kapılmasını beklemektir.