hastanedeyken kafam rahat değil, her an yeni hasta gelecek telaşı, mevcut hastanın durumu kötüleşecek korkusu var. yataklarım doluysa bile "acaba diğer kattaki arkadaşlar çok yoğun mu, yardıma ihtiyaçları var mı" düşüncesi oluyor. i̇ş çıkışı eve geliyorum, bir de benim ev hastaneye çok yakın, her siren sesinde "acaba ambulanstaki hasta kime geliyor, çok mu ağır, testi pozitif mi/negatif mi" diye aklım ona gidiyor. daha ilk haftalardan çıldırmamıza ramak kaldı.
bu arada 25.03.2020, saat 21.00 da twitterda #coronadeğilekipmansızlıköldürür hashtagi açılacakmış diyorlar, destek verenler olursa ne mutlu.