ocak ayı bir türlü bitmiyor. i̇yi de oluyor açıkçası. bu amına kodumun yılları marttan sonra aralık ayına direkt geçiş yapıyor zaten. ben anlamıyorum bu işi.
zaman yönetimi konusunda fena çuvallıyorum her zaman. kendi alışkanlıklarımdan rahatsız olduğum çok şeyim var ama iki tanesi çok yoruyor beni. birincisi hayatın her alanında önceliklerimi hiçbir zaman doğru belirleyemiyor oluşum. i̇kincisi ise zaman yönetimi.
benden yaşça küçük herhangi birine bir hediye almaya kalktığımda aklıma ilk olarak saat geliyor.
ancak yine de 2020 zaman yönetimi açısından şimdilik dengeli ve güzel geçiyor benim için. ufak tefek beklenmedik sürprizler olsa da iyi ritim tutuyorum bence şimdilik.
i̇lk defa bu yıl şu barış özcan'ın zinciri kırma muhabbetini uygulamaya soktum. her gün yapmaya söz verdiğim 2 madde ve her hafta yapacağım 1 maddeden oluşan 3 görevlik bir zinciri kırma etkinliğim var. 1 tanesi dışında gayet güzel gidiyor o program. eksik kalan bir tanesini de biraz geriden takip etsem de biraz gaza basıp güncel takvime yetiştireceğim.
(maddeleri söylemiyorum aranızda kenafir gözlü şarlatanlar vardır kesin. nazar değirir o ibneler diye sansür geçiyorum)
mart ayında bir arkadaşımla meşgul olacağımız bir mesele vardı. onun önümüzdeki yıla ertelendiğini öğrendik. ondan dolayı 2 yeni alışkanlık kazanmaya başlayacağım en geç 1 mart'a kadar.
birincisi zaten benim ömrümün problemi anasını satayım. düzenli uyku. bu konuda bu sefer gerçekten şeytanın bacağını kıracağım.
saatin 4'e geliyor oluşuna bakmayın siz. halledicem onu bir ara. :d
i̇kincisi de spor. (birincisinden daha önemli şu an)
düzenli sporu hayatıma sokmak istiyorum artık. hayatımın çoğu ya masa başında ya da yatakta geçiyor neredeyse. yeter aq.
eklem ağrılarımdan, zor uyuyup zor uyanma problemimden, bok gibi beslenme alışkanlıklarımdan, vücut postürümün bozulmasından, hormonal dengesizliklerimden, gereksiz kilolardan, yersiz keyifsizlikten yıldım artık.
tüm bunları çözebilecek olan aklıma gelen tek şey spor.
bu fikre kapılmamın 3 gündür kobe braynt hikayeleri okumam ve dinlememden ötürü olduğunu gizlemeyeceğim. biraz utanıyorum ama herif öldükten sonra beni gaza getirmiş olabilir. :d
ter atmayı da normalde çok severim. bir ritmi tuttursam bana işkence gibi gelmeyeceğini düşünüyorum ama felaket üşengecim. "benim hiç zamanım olmuyor yaa" diye kendime yalan söylemek de istemiyorum. dümdüz üşengecim.
en geç 1 martta ama muhtemelen şubat'ın 15-20'si gibi editleyeceğim bunu.
tarihsel sınır koyarak işi biraz daha ciddiye almaya çalışıyorum.
hadi bakalım.
(onlayn olarak spor buddy'ciliği yapmak isteyen olursa hayır demem :))