hayatın en büyük gerçeğidir. genelde en sevdiklerimizi alınca hatırlarız bu ölüm denen hadiseyi. hatırlarız hatırlamasına da; sonrasında çok geç olur. çünkü en sevdiğimizi yanına almıştır bile. en sevdiğimizin arkasından ağlarız, ağlarız ama hiçbir şeyin olacağı yoktur. sonunda da muhtemelen bir şey olacağı yok. deriler eriyecek kemikler eriyecek toprağa karışacak en sonunda üzerinde adımız, soyadımız, doğum ve ölüm tarihimiz olan genellikle beyaz, mermer bir taş olarak kalacağız. ziyaretimize gelecekler, üzerimize ektikleri çiçekleri sulayacaklar. dua edecekler ve gidecekler.