bu cümleye ben hiç inanmiyordum ama basima gelene kadar 2 yıl sürdü etrafimdakiler ilk duyduğunda inanamadılar ciddi olamazsın bu çocuk seni nasıl kandirdi, siz hiç birbirinize bakiyor musunuz bu kadar zit insanlar (hem karakter açısından hem de fiziki) nasıl sevgili olur felan filan ama insan sevince yüzünde ki sivilce boyu kilosu konuşma tarzı giyinis şekli hiç umrunda olmuyor. belki mükemmel bir yakışıklılığı yoktu bir gören bir daha dönüp bakmıyordu ama ben samimiyetini sevdim.
kimsesizliğini
yalnızlığını
bana karşı davranışını
i̇çten konuşmasını sevdim
ama kimseye anlatamadım neden sevdiğimi ki anlatsamda anlamiyorlardi zaten
taaaki şerefsizlik yapıp sürekli kırıp ağlatıp üzdükten sonra anladım ki ne kadar sevsen de karşında ki aynı değeri vermiyorsa sana booooş iş.
ama şimdi pişmanım keşke olmasaydi...