dünyadaki en büyük şansım sanırım. küçük kardeşe sahip olmak..
(#2331016) burda da bahsettiğim gibi bu nasıl bir sevgi aklım almıyor. o bana sarıldığında yüküm hafifliyor sanki. üzüldüğüm de kendimi onun yanında buluyorum istemsiz şekilde. bana sarılır mısın diyorum. kollarıyla boynumu sarıyor. sanki bana güç veriyor. mutlu olduğumda yine onun yanına gidip anlatıyorum. anlatamayacağım bir şeyse ablacım ben seni çok seviyorum deyip bu kez ben sarılıyorum. aşk duygusunu bana sorsalar sanırım kardeşime olan sevgim derdim. bir kardeşten daha fazlasıydı hep benim için. elime doğdu çünkü. doyurdum altını değiştirdim gazını çıkardım. biraz büyüdü onunla oyunlar oynadım. onunla birlikte bende büyüdüm. geceleri hasta olup öksürük nöbetleri geçirdi annemin odasından alıp kendiminkine getirip başında bekledim. yeri geldi kızdım bağırdım çağırdım. hiç sevmediğim hareketleri oldu ama bu ona sığındığım, ondan güç aldığım gerçeğini hiç değiştirmedi. şimdi yedi yaşında ve ilerde birileri onu üzdüğünde nasıl sakin ve akil kalırım hiç bilmiyorum. hem kendi ayakları üzerinde dursun diye çok karışmak istemeyip hem kim ne yaptıysa... neyse söylenecek çok şey varda şimdi durduk yere öfkelenmenin anlamı yok. kısacası benim bu hayattaki en güzel iyikim küçük kardeşim..