bir gün bir sevdiğiniz ölür. mezarına gidersiniz, gömersiniz ama öldüğünü hemen anlamazsınız. eve gidersiniz ondan kalan bir şey görürsünüz bir eşya. kapıda asılı ceketini görürsünüz belki. en basitinden bir diş fırçası, bir ayakkabı. o zaman ölüme ikna olur insan. ve onun için söylediği her söze pişman olur. o yüzden sevdiklerimizin, babalarımızın, ailemizin kıymetini yaşarken bilelim. sonradan içimize oturacak şeyler demeyelim.