bir başkasının başına geldiğinde şahit olması ya da dinlemesi inanılmaz keyifli olan anlardır.
şu an kaldığım yer için market alışverişi yaptım. kaldığım apartmanın önüne geldiğimde kısa süreliğine anahtarı çıkartamadım. ben öyle debelenirken dış kapı açıldı, hemen hemen benim yaşlarımda olan hoş bir hanım çıktı dışarı. göz göze geldik, karşılıklı tebessüm falan. sonra o anlamsız bir şekilde kapıyı kapattı, yoluna devam etmeye başladı. ben yine dışarıda kaldım yani.. akabinde 2 saniye geçmedi ki koştur koştur geri geldi, mırın kırın ede ede özür diledi, kapıyı açtı, içeri girmemi sağladı. sonra da vedalaştık.
.
bu da bir arkadaşımın başına gelen; öğrenci evinde kalıyor bu vatandaş. okuldan çıktıktan sonra direkt evine geçmeye yeltenmiş. evine en yakın durakta indiğinde bakmış ki kendisiyle beraber inen, kendisiyle aynı istikamette devam eden bir kız var. aynı cadde, aynı sokak, en sonunda da aynı apartmana kadar yan yana yol almışlar sessiz sedasız. en son apartmana girmişler, kız iki tane olan asansörlerden tekini çağırmış. bizimki de kızın çağırdığı asansöre binmek yerine diğerini çağırıp ona binmiş.
şey diyor; asansördeyken içimden dua ettim, allah'ım kızla aynı katta olmayalım.. ama olur mu? olmaz :d meğerse kızla kapı komşusuymuş. asansörden inince bir kez daha karşılaştık. eve kendimi nasıl attığımı hatırlamıyorum diyor.
aslında kız rahatsız olmasın diye öyle bir şey yapmış. ama kız bunu yanlış anlayıp esas bundan da rahatsız olabilir. bilemedim. konuya nereden bakıldığıyla alakalı bir durum bu. hanımlara sormak lazım böyle bir durumda ne tepki verirler diye?