en yakın arkadaşımla barışmak için uzattığımız zeytin dalıdır bu çikolata.
ikimiz de çok çabuk yükselen insanlarız, dışarıdan gören biraz sonra birbirimizi yolacağımızı zanneder... ama en fazla 15 dakika falan sürer bu dargınlık, sonra unutup, “iyi hadi bi’ hava alalım madem” deyip dışarı çıkarız hiçbir şey olmamış gibi.
eğer çok kırıldığımız olursa diyerek bir anlaşma yapmıştık, kıran kişi bir karam alıp verecekti diğerine. ne olursa olsun kabul edilecek ve üzerine konuşulmayacaktı. şimdiye kadar hiç tek karam verilmedi. ne zaman elime karam alıp ona gitsem, o da elinde karamla bana geliyor oluyor.
aramızda kalsın, ben pek sevmem. o seviyor diye karama tamam demiştim.