benim için hep özel bir anlamı olmuştur profiterolün. on iki yaşımda olmama rağmen, beni tanıyanların profiterolümü bilmesi ve annemin arkadaşlarının arayıp benden tarif istemesi gururumu okşadığından olsa gerek.
üniversitede birinci sınıfa başladığımızda sınıf arkadaşlarımızla bir gün geçirip sonra da beylerbeyi profiterol'de oturmuştuk gün sonunda. o zamanlar sevgilim olan ve yanımda oturan f. şahsı, orada yediği profiterolün çok da numarası olmadığını ve hatta benim yaptığım profiterolün tartışmasız çok daha güzel olduğunu söylemişti masadaki insanlara. bana kalırsa gövde gösterisi yapmak için söylemişti bunu diğer insanlara karşı, ben orada yediğim profiterolü de severim. ama kendince dürüsttü o da, benim yaptığım şeyler olduğundan daha güzel gelirdi ona.
bu akşam bir yıla yakın bir aradan sonra profiterol yaptım. o hayranlıkla yiyen insan hâlâ iki sokak ilerimde ama artık çıkıp götürmem ona. yine yaparım profiterolümü, ama kendime.