kaktüs

(bkz: norm ender) sözleriyle başladı güzel bir ilişki sonrasında değişti oldu bir çelişki tanıdıkça anlıyorsun hep aynı yalanlar boşa geçmiş bir zamandır hafızanda kalanlar çarkta koşan fareleriz basit bir döngüyüz hayallerle saçmalayan bitik bir öyküyüz aşkımlar cicimler sahtedir hep sıfatlar maskelerde gizlenir beton yüzlü suratlar aslında en başında demiştim kendime kaçınılmaz bir sondur aşk neyine ilişki belki dedim senin için bu onlardan değildir konu sevmek olunca kalp pollyanna’ya meyilli optimist duygularla çektim hep kahrını bencilliğini takmadım hiç kandırdım yarını tutarsız sözlerin aşk bir savaş değildir yalanların rengi olmaz o senin pembeliğin bana boş laf anlatma kalbin taşa dönmüş senin bak o sözler sahteymiş aşkın da yalanmış senin iki günlük dünya; koş, onlar kölen olsun hadi bir gülün yok kaktüssün ruhum boyun eğmez sana bilirsin insanoğlu aslında değişmez hatalarla öğrenir korkularla gelişmez ve sevmekten usansam desem de bu sondur aşk dediğin çıkmaz sokak bitmeyen bir yoldur bu yüzden hatalarım olduysa özeldir beni de ben yapan budur çünkü sevmek güzeldir hiç umrunda olmadı ki ne desem sallamayacaksın ben gitmeden farkımı hiçbir zaman anlamayacaksın gelinen nokta bu gönlümce yaşayacağım sende o taş kalbini ömrünce taşıyacaksın hiçbir kozun kalmayınca kafanda dank edince güvendiğin güzelliğin de bir gün yüzünü terk edince bakarsın aynalara kibrinle yaşarsın yalanı çok seven dilin işini orada başarsın bu bitmiş öykünün bendim hayalperesti sen bir ara durakmışsın hayatımın turisti (bkz: sen bir ara durakmışsın hayatımın turisti)