sözler şerefsiz oldu

gitgide trajedi olmuş rotası bu koskoca bir şehir dolmuş kotası solmuş renkler içinde çiçekler bir gün de olsa mutlu kelebekler yüce rabbim ne güzel de yaratmış bütün acısını kozasında bırakmış küçükken hepsini kıskanırdım ne değişti söyleyim; hiçbir şey korkularını ufak ufak atıyorsun umutlarınla tek başına kalınca herkesi yavaş yavaş tanıyorsun pastadaki mum sayısı çoğalınca sözler hep aynı, yüzler değişiyor yarını düşün ben o yoldan çıktım i̇nsan neden hep aynı şeyi deniyor konuşma, sus bu oyundan bıktım bak biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım i̇nadı bırak sonucunu bilmelisin kısa cümlemin nefesleri dardır kalbimi kırma zoru denemelisin her kilidin bir anahtarı vardır durgun, yorgun daha yolun yarısı geride kalan birkaç duvar yazısı umutsuz olmaz unutsa hayatta herşeye rağmen bu ölü ayakta boşvermek gerekiyor ya bazen gereksizce rap gündemindeyim yıllar geçsin içimdeki mahsen dibine çeken acıların demindeyim sözler ekledim, bekledim çok kimse gelmedi ve ben hep oradaydım sensiz tek bir hayalim yok diyenlerin hayali hiç olmadı saydım bak biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım (bkz: norm ender)