biri olmalı insanın hayatında, birlikte susacağı biri. tüm olan bitene gülüp geçmesine eşlik edecek biri. sessiz geleni gördüm, sedasız gideni gördüm, ama usulca duranı hiç görmedim. insanların bir noktada birbirlerinden talepleri artıyor ve bu eğri bekleneni veremeyince iş sarpa sarıyor. giriş ve sonuç aşamalarının aksine, gelişme kısmında fazla konuşuyoruz bana kalırsa. bu da zamanla bir kirlilik yaratıyor. her birimiz bu yüzden anlaşılmazız. anlaşmazlıklarımızı bir yana bırakıp birlikte hiçbir şey yapmamayı isteyişimin sebebi de bu. başımıza ne geldiyse bu anlaşılmaz halimizle anlaşmaya çalışmaktan geldi zaten. biraz sükunet herkesin hakkı.
öyle işte.
.
"çekilirken umutlarımın önüne sürgü, içim sürgün.
çünkü herkes özgür, bana tel örgü..
yalnız yalnızın halinden anlar yalnız.
cılız ağacın tenine balta değdi,
kaldıramadı bunu görmeyi, kaydı gitti yıldız.
yıllar altın çalan hırsız.
yaşamak çırpınmaktan farksız.
ben yarınları bugünden tanırım,
o yüzden umutlarım tek tek azalıyor sanırım.
artık masallardan uzak duran çocuklardır arkadaşım.
apar topar hazırlanmış bagajım.
nefes nefese yoldayım.."
.
"aşınıyor insan kaya gibi, dalgası hüzünse.
düşer yaprak kendiliğinden, mevsim hazansa.
yardım etmek isterdim hayatıma, lakin anla;
tükeniyorum zamanla."
.