yolda parlak kıyafetli bir kız çocuğu gördüm. pembe ışıl ışıl bir elbise içindeydi. 23 nisan için hazırlanmış. aklıma eskiden içinde bulunduğum dans grubum geldi. vay be ne küçüktük ne heyecanlıydık. binlerce insanın önünde dans etmek, rengarenk elbiseler içinde bekleyişimiz geldi zihnime. i̇lkokuldaki arkadaşlarımla ponpon yapışımız, en güzel kimin oldu savaşımız, ders bitimindeki provalarımız vs vs. şimdi boş boş bakıyoruz ya da ufak bir tebessümle eskiyi hatırlıyoruz. çoğu kız ront gösterisine katılmıştır unutulmaz anılar arasındadır. şimdi ne o arkadaşlarım kaldı bende ne de o sevincim. hep söylediğim gibi keşke büyümeseydim. büyümek zor işmiş, ya da büyümek için geçtiğin yollar zor bilemiyorum.
az önce bir teyze bayramın kutlu olsun dedi. küçük göstermiyorum sebebi naiflikti, naziklikti.
teşekkür edip ben de onunkini kutladım. koskoca kadının çocuk bayramını kutlamam garip kaçmış mıdır bilmem lakin şunu biliyorum; o da bir zamanlar çocuktu.
çocuklar çocukluğunuzu yaşayın, masumluğunuzu kaybetmeyin, yok etmelerine izin vermeyin. geri gelmeyen ipin ucunu bırakmayın.