"sevdiğin tek bir şey bile yok."
"evet, var. evet, var."
"peki, söyle o zaman."
"allie'yi seviyorum," dedim. "ve şu an ne yapıyorsam, onu seviyorum. seninle oturmayı, konuşmayı, bu zımbırtıları düşünmeyi, ve..."
"allie öldü. bunu hep söylüyorsun! biri ölmüşse filan, cennete gitmişse, artık.."
"öldü, biliyorum! bilmediğimi mı sanıyorsun? ama, onu yine de sevebilirim, değil mi? bir insan öldü diye onu sevmekten vazgeçmek zorunda mısın, tanrı aşkına; özellikle de, hayatta olanlardan bin kez daha iyi kalpli bir insansa?"
(bkz: the catcher in the rye)