jim carrey, sen ve ben..
üçümüzün şöyle orman manzaralı bir dağ evinde oturması ve çay, kahve eşliğinde sohbet etmesi lazım.
üçümüz de gerçek huzuru bulmak için zırhlarımızı indirmek zorunda olduğumuzun farkındayız. üçümüz de bu dünyada kabul görme -hatta kalıcı izler bırakma- arzumuzun bizi ele geçirmemesi gerektiğinin şuurunda ve paranın/şöhretin esas istediğimiz şey olmadığının bilincindeyiz. üçümüz de varlığımızı en verimli, doğru, iyimser ve sevgiden yana kullanmaktan yanayız.
ve sizden dinlemek istiyorum;
çoğu insana göre zirve sayılabilecek konumlara erişmenin size etkilerini. elde ettiklerinizin sizi nasıl uyuşturduğunu. o şatafatlı komadan çıkış aşamalarınızı.
yaptığınız rollerin sadece yapımlarda sınırlı kalmadığını, bir noktadan sonra o şaşalı dünyada kendinize bile rol yaptığınızı. yaşadığınız ve yaptığınız sahteliklerin size iyi gelmediği fark ettiğiniz ilk an nasıldı?
bu farkındalığın aklınızda, sorgulama yetinizde ve bakış açınızda meydana getirdiği depremin kudreti ne dereceydi? bir yerden sonra haşır neşir olduğunuz sorgulama seanslarında tüpsüz dalış yaptığınız derin düşüncelere, oyunculuktan mütevellit güçlü empati yapabildiğinizi de eklediğimizde birçok sancılı süreçten ve bu süreçler sonrası birçok dünyevi şeyden geçtiğinizi söyleyebilir miyiz?
sizce artık oldunuz mu, yoksa benliğiniz henüz yeni yeni mi olmaya başladı?
abilerim. toplanın, konuşacak çok şeyimiz var..
link