kıskandığım, televizyonda ya da çevremde babasıyla yakın olan kişileri görünce ağlamama sebep olan durum.
çevremdeki kızların ilk aşkı babasıyken benim ilk düşmanımın babam olması çok acıtıyordu eskiden. şimdiyse her yara gibi o da kabuk tuttu. keşke yer yara kabuk bağladığı gibi kalabilse ya da her yaranın kabuğu bir gün kendiliğinden düşse. yarayı açan kişi bizzat gelip yaranın üstünde geziniyor şu an. doğal olarak şu sıralar çok kanıyor.
sürekli etrafımda olması, geçmişi hatırlamazdan gelmesi, bana yaşattıklarını yaşatmamış gibi benim yüzüme bakıp beni sevdiğini söylemesi, evime girmesi, hayatıma girmesi beni çok kanatıyor. defalarca beni evlatlıktan reddedip şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranması beni yoruyor. darbenin nereden geleceğini hissedemiyorum, sisli bir yolda yürüyorum şu an. yorgun hissediyorum. on dört sene boşa mücadele vermiş gibi hissediyorum. boşuna evin erkeği olmuşum, boşuna kendi babam olmuşum. resmen dalga geçiyor benimle.
ölsem bile affetmeyeceğim iki kişiden biri bu adam. öyle ki bana ‘ya ikiniz birden öleceksiniz ya da ikiniz birden yaşayacaksınız.’ deseler, tereddüt bile etmeden ikimizin de ölmesini seçerim.
beni yatırım olarak gördüğünü şu sıralar kendisi söylüyor. kötü bir anımda adama intiharı ciddi ciddi düşündüğümü söyledim. bu sene hukuk kazandıktan sonra istediğimi yapabileceğimi, umursamayacağını söyledi. bana, beni yatırım olarak gördüğünü ve onun istediği sonucu aldıktan sonra bana ne olacağını umursamadığını da söyledi. ne yazık ki ciddiydi, tanıyorum. komik, gülebiliyorum sadece.
annem tüm hayatını, maaşını bize adayıp hasta olmasına rağmen öğretmenlik yapmaya devam ediyor; babamsa dershane parası vermeyi kolunu kesmekle eşdeğer görüyor. üstelik bu adamın maddi durumu gayet iyi. sevgilisiyle durmadan ev ve arsa alıyor. dershane parası istedim diye gözümün önünde param yok diye ağlayıp gizlice ev aldığı ortaya çıkmıştı geçen sene:d
doğuma her katkıda bulunan ebeveyn olmuyor yani:d
eğer bir gün baba olursanız size yalvarıyorum, çocuğunuzu sevin. sevmeyecekseniz çocuk yapmayın. o çocuğun, bir şeylere aklı erdikten sonra, sizden istediği şeyler atla deve değil. sadece sevginizi istiyor. sizin ona vereceğiniz hiçbir maddi hediye, onun başını okşamanız kadar değerli değil. en azından benim için durum böyleydi. olmadı. babam beni sevsin istedim. asla gerçekten sevmedi.
şimdi seviyor gibi gözüküyor ama gerçek niyetinin ben hukuk kazandıktan sonra ailesine hava atabilmek olduğunu biliyorum. önemli değil. ben de onu seviyormuşum gibi yapıyorum şu sıralar, her şey yolundaymış gibi. çünkü bunun annemi mutlu ettiğini biliyorum. bir süre daha iyiymiş gibi yapmaya devam edeceğim.
kısacası siz siz olun, kızınızı/oğlunuzu sevin. çocuğunuzun sizden nefret etmesini engelleyin. bu nefret iki tarafı da çürütüyor çünkü.