hiçbir şeyden çekmedi dünyada
nasırdan çektiği kadar
hatta çirkin yaratıldığından bile
o kadar müteessir değildi;
kundurası vurmadığı zamanlarda
anmazdı ama allah´ın adını,
günahkar da sayılmazdı.
yazık oldu süleyman efendiye
ii
mesele falan değildi öyle,
to be or not to be kendisi için;
bir akşam uyudu;
uyanmayıverdi.
aldılar, götürdüler.
yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.
duyarlarsa olduğunu alacaklılar
haklarını helal ederler elbet.
alacağına gelince...
alacağı yoktu zaten rahmetlinin.
iii
tüfeğini depoya koydular,
esvabını başkasına verdiler.
artık ne torbasında ekmek kırıntısı,
ne matarasında dudaklarının izi;
öyle bir rüzgar ki,
kendi gitti,
i̇smi bile kalmadı yadigar.
yalnız şu beyit kaldı,
kahve ocağında, el yaz işiyle:
"ölüm allah´ın emri,
ayrılık olmasaydı."