bir sahnesi var ki beni benden alıyor..
sahnenin tek nahoş tarafı
beren saat'in suni oyunculuğu. ama diğer ögelerin hatrına onu göz ardı edersek;
okan yalabık'ın yavaş yavaş döktürdüğü bir sahnedir bu. o kadar doğal, içten, hissederek ve hissettirerek oynar ki hayran olmamak elde olmaz. müziğin tam yerinde başlayıp insanı yavaş yavaş kuşatması da şahanedir. tüm bunların üstüne bir de o güzelim diyaloglar eklenince, ortaya fevkaladenin de ötesinde bir sahne çıkmıştır;
"necdet sen hiç aşık oldun mu?"