amcamın kızı bize gelirdi saatlerce atari oynardık. battle city, contra, ıce climber, mario, double dragon... adaptör ısınana kadar oynardık. sonra onlara gidip biraz da onlarda oynardık. sonra dışarı çıkardık. 9 taş, saklambaç, ortada sıçan... kavanoz kapağıyla oynardık. kartlarla oynardık. çok severdik birbirimizi. onun için 5 kişilik bir grupla kavga etmişliğim vardır. onun ağzı da iyi laf yapardı. gerçi hala öyle. hayatım boyunca onunla girdiğim hiçbir tartışmayı kazanamadım.
konuyu çok dağıttım yine. neyi özlediğimi anlatacaktım. aslında eskiye dair ne varsa hepsini özlüyorum. en ufak bir ayrıntıyı bile. en mutlu olduğum zamanlardı. amcamın kızını da özlüyorum. eskisi gibi değil artık. aramıza salak salak şeyler girdi zamanla. ona karşı hep yapıcı davrandım hep sevdim ama fayda etmedi. neyse bu başlığı da dertleşme platformuna çevirmek istemiyorum. cok uzun yazıp da insanların sabrını zorlamak da istemiyorum. böyle bile cok uzun oldu. buraya kadar okuyan güzel insanlara teşekkür ederim.