ailenin yanında üniversite okumak

bana kalırsa eşsiz bir şeydir. sırf bu sebepten şehir dışı tercih etmeyip bir sene daha hazırlandım. pişman değilim. en yakın iki arkadaşım da şehir dışında okuyor. üç senedir belli aralıklarla ağlaya ağlaya arıyorlar beni "yapamıyorum burada" diye. her seferinde bir kez daha şükrediyorum evimde olduğuma. ayaklarının üstünde durmak, özgürlük falan filan hikaye. ekstrem bir durum olmadığı müddetçe ailenin yanında olmak gibisi yok.