geleceği zamanları hissediyorum. ama geldiğini yine de anlamıyorum. şu kasım'a adım attığımızdan beri bir kasvet vardı içimde. hep dua ettim en hayırlısının olması için. geçtiğimiz günlerde -öz değil- teyzemin vefat haberi geldi.. dank etti her şey.
kanserdi, kimisi için beklenen bir ihtimaldi. ama ben böyle konularda kötü ihtimalleri düşünemem. ay sonu parasızlığından mütevellit, okuduğum şehirden evime bedava ulaşmak için x firmasında muavinliğe başlayıp, birkaç saatlik mesai sonrası -gideceğim yere ulaştıktan sonra- istifa ederek evime ulaşmayı, dönerken de başka bir y firmasıyla aynı yöntemi kullanarak başladığım noktaya dönmeyi düşünebilirim. bu kadar lüzumsuz bir hayal gücüm var. ama böyle durumlarda olumsuz ihtimalleri düşünmeye meylim olmuyor. benim de ölümüm bundan olursa şaşırmam.
not: olsun da lütfen..