kötü zamanlarımda en çok özlediğim insan.
bir şey eksilmeye başladığında hayatımda kabullenene kadar gerçeği derin bir boşlukla mücadele ederim.
giden şeyin yoksunluğu içimi oyar. hep oyardı.
o zamanlarda babama koşmak ona ağlamak onun yanında olmak isterim hep.
beni boşluklardan koruyacağını düşündüğümden sanırım.
ama güçlü olmak zorunda kalmak, babamla samimi olmamıza rağmen bu durumdayken gidememek en kötüsü.
bir şey vardır o da biliyor. bildiğini bilirim. arada koridorda karşılaşırız yüzümü saklarım. konuşmayız. susar babam. sessizleşir ev.