sahildeki bir bankta otururken yazıyorum bu satırları. zamanında bir bankım vardı her sahile inişimde oraya oturur tüm derdimi anlatırdım içimden. ama çok kalabalıklaştı insanlardan iç sesimi duyamaz oldum. şimdi daha sakin denize daha yakın yeni bir banktayım. yine denizi izliyorum. derin bir nefes alın iyot kokusunu en derine çekiyorum.
şu sıralar hep aklımda. denizi izlerken kendimi kıyıya vuran dalgalara bakarken buluyorum. ufka hiç bakmıyorum. hayatta da böyle miyim acaba diye sorgulamaya başladım. gözümün önüne bakmaktan geleceği göremez mi oldum?