instagram

çok fazla hayatımızı çaldığının hep farkındaydım ama uygulamayı sildiğimden beridir daha da farkındayım. telefonumun şarjı hep yerinde ve telefonu elime alma sürem düştü. i̇lk defa telefon organım olmaktan çıktı.sıkılınca youtube da ders videosu izler hale geldim. konunun aslına gelirsek instagram olmadığından beridir başkalarının mutluluğu yüzünden kendi hayatımı sorgulamıyorum,başkalarının parasının ya da güzelliğinin oluşu beni ilgilendirmiyor,vasıfsız hissetmiyorum ve sanal bir yarışın içinde değil gibiyim. i̇nstagram keşfetin yaptığı tek şey görsel hafızamı tıka basa doldurmak. kendi yarattığı güzellik anlayışını zorla zihnime sokup kendimi çirkin hissettirmek-49 kiloyken bile şişman hissetmek-daha sonra haksız zengin olanları görüp kendi yaşamıma isyan etmek. bunun devamı sonsuz.en son tatminsiz,doyumsuz bir varlık haline gelmek. i̇nstagram sahibi olmak: dışarda biriyle vakit geçirirken instagram için fotoğraf çekilmek,instagram için hikaye çekmek -ki bunun boyutu şu seviyede bir hayvanı seviyorum bunu çekeyim,bir bebek var yanımda bunu çekeyim,yemek yiyorum bunu da çekeyim-yanımızdaki insanlarla duygularımızı paylaşamıyoruz,çoğu zaman onlara değer veremiyoruz. burada bahsettiklerimden kendimi ayrı tutmuyorum. sadece bir gündür instagramda yokum ve kimsenin hayatını görmedim,çokta eksik hissetmiyorum.mükemmel ve zengin değilken de insanım ve soruyorum insanlara neden mutlu olduğumuzu kanıtlamaya çalışıyoruz? çünkü bunu bende bilmiyorum.