her şey bana anlamsız ve boş geliyor artık. gecenin bir yarısı kalkmış hayatımı sorguluyorum. hayatlar hep bu saatlerde sorgulanmaz mıydı zaten.
anlamı olan çok az şey var. sevgililer, aileler, kitaplar... bunlar da gitgide anlamını yitiriyor. hepsi yerini ölüme bırakıyor çünkü tüm bu saydıklarım gitgide ölüyor. ölüm bir şeylerin anahtarı sanki. sanki ölünce her şey anlama kavuşacak.
her şey anlamsız geldiği için acıyla zevk arasındaki fark gitgide azalıyor. zevk aldığım şeylerin sayısı da oldukça az. ne olacak nasıl olacak bilmiyorum. tüm bunların farkına vardım. bu yüzden belki de bir daha tam anlamıyla mutlu olamayacağım.
kendime bir amaç belirleyeceğim. uğrunda mücadele edeceğim. amaç gerçekleşince de yine böyle boşluğa düşeceğim. sonra da yeni bir amaç bulacağım. bundan sonraki hayatımın döngüsü ne yazık ki bu olacak.