ben vefayı bu yaz tanıdım. hem de iliklerime kadar hissettirdi.
bu yaz ben üniversitede okuduğum, kardeşim de üniversite sınavına gireceği için biraz tasarruf amaçlı tarlada çalışmaya başladım, babama yardım amaçlı. bir eleman çalıştırmak en az 1100-1200 tl 4 ayda inanılmaz para ediyor diye ben çalıştım. bu arada yan tarlada da biber ekilmiş. eken kişi ömer amca.
ömer amcanın yaşı 60 civarında. başlarda pek hoşuma gitmedi açıkça söyleyeyim, yolda görseniz giyimini beğenmezsiniz hatta dikkat bile etmezsiniz. bu ömer amca ile tarlaya her geldiğimde sohbet etmeye başladım. en kötü ihtimalle ayak üstü 5 dk konuşurduk. bir gün canı sıkkın geldi, neyi olduğunu sorduğumuzda hanımını yoğun bakıma kaldırdığını söyledi. neden kaldırıldığını sorduğumuzda kanserdi yatalak olduğunu söyledi. kaç aydır diye sorduğumuzda "ay mı? 18 senedir felçli" dedi.
18 sene... 18 sene boyunca her gün bıkmadan, sıkılmadan, utanmadan her gün bakmış. dile kolay geliyor ama biz kendimize hasta olduğumuzda dayanamıyoruz,ama ömer amca eşine 18 sene bakmış. eşi 1 ay sonra yoğun bakımda vefat etti, dün gece sularında. taziye çadırına baş sağlığına gidip biraz sohbet ettiğimizde gözleri "keşke yaşasaydı da bi 18 sene daha bakaydım" der gibiydi.
benim için vefa budur arkadaş. vefanın resmi olarak kalacak zihnimde ömür boyu. benim sözlüğümde vefanın tanımıdır artık. allah herkese ömer amca gibi vefalı yol arkadaşı nasip etsin.