eski sevgiliyi unutmak için yeni sevgili yapmak

durum tam olarak bu mu bilmiyorum ama kısaca bir özet geçersek eğer; 2 yıllık bir ilişkimiz vardı ve o bitirdi. terk etti. sevgimden aşkımdan öldüğüm bir adamdı. 1 ay boyunca her şeyi denedim dönsün diye. tüm sınırları zorladım. “seni sevmiyorum. git!” dedi. sonra asla ona hiçbi’ şekilde ulaşamadım. i̇zin vermedi. ardından yeni biriyle tanıştım. aslında yeni biri de sayılmaz. arkadaşım da değildi elbette. sadece zaman zaman selamlaştığım biri. yanındayken çoğu acımın hafiflediğini farkettim. evet, bitmiyordu ama hafifliyordu. evet, belki unutturamayacaktı 2 yıl boyunca i̇zmir’in hatta türkiye’nin her yerinde olan yaşanılanları. ama bana iyi geldiğini farkettim. benim için, iyileşmem için çabaladığını gördüm. dün birlikte konsere gittik. güzel ve güçlü bir sese sahip adamın konseri. cem adrian. daha önce sevdiğim adam devamlı gitmek istediğini söylerdi fakat vakit bulamadığımızdan gidemezdik. cem adrian’ı da o sevdirdi bana. son şans için 1 ay önce biletleri almıştım. belki gelmek ister, barışırız orada diye. gelmedi. onunla değil, beni mutlu etmeye çalışan adamla gittik. sevdiğim adamdan bana kalan son hediye, paketteki son sigarası... konserden sonra oturup, o son sigarayı yaktım. her şey gözümün önünden geçti. sigaradan son bir nefes alıp kalbimin üzerinde söndürdüm bana bıraktığı son hediyesini. sigara gibi ona olan aşkım da söndü. bir hoşçakala sığdırdım her şeyi. bir de yoluma devam etmek istediğim adama... ardından okumayacağını bildiğim halde son bir mesaj attım ona... “konser çıkışında senden kalan son bir sigaran vardı. onu içtim. bir de, affet... başkasını öptüm.” bu yazdıklarımı ikiniz de göremeyeceksiniz. beni mutlu etmek için her şeyi deneyen adam, eğer bir gün canını yakarsam affet olur mu?