intihara kalkışırken bana bu cümleyi söyleyen bir arkadaşıma sadece "annenin yanına çıkıp şu an olduğun durumu anlatmamı ister misin?" diye sormuştum. "hayır." dedi. "peki şu an benim burada olma sebebimi düşünür müsün?" dedim. sustu.
bizim jenerasyona çok arabesk aşıladılar arkadaşlar. hepimiz seviyoruz bu ajitasyonu ve melankoliyle mutlu oluyoruz. acı çekmeyeni aşağılayacak dereceye gelenler görüyorum çoğu zaman. ben de bu sarmalın içine düşüyorum birçok zaman ve acı çekmenin bir maharet olduğu yanılgısına kapılıyorum.
oysa hayat sadece başkasının kollarındayken mi güzel? cevap veriyorum:evet.
t:benim de içinde bulunduğum ruh halini yansıtabilecek cümlelerden biri. zaten daha sonra da ben intihara kalkıştım falan filan. neyse ki konumuz bu değil.