(#2205907) aylar öncesinde bırakmışım bu entiriyi. şimdi tepemdeki lambaya baktığımda aklıma geldi, şu kahrolası böcek.
pervanelerin meselesi ayın ona yol göstermesiyle alakalıymış. yani öne sürülen bu teoride diyor ki adamın teki, pervaneler ayı kâle alıp belirlermiş rotasını fakat yapay ışık kaynağını gördüklerinde onları ay zannedip kapılırlarmış ışığının yanıltıcılığına. bu sahte ayın fazla ışığı, rotasını şaşırtırmış ardından dönüp durmaya başlarlarmış. yaptıkları dairesel hareket git gide küçülür en sonunda lambaya yapışıp yanacak vaziyete gelirmiş.
anlaşılacağı üzere
pervane olmak deyimi de buradan geliyor. aslında pervanelerle insan hâllerinin kesişim kümesi çekiyor dikkatimi.
şimdi baktığımızda her durumda pervaneden bir farkımız yok; aşkta, inançta, siyasette... uzar da gider bu liste.
gözleriniz bir iki kere rastladığı, kalbinizin bir başka tepki verdiği birini elde etmek için pervane oluyor insan. rotasını şaşırınca da yanıp kül oluyor ateşinde.
aynı şekilde inanç meselesi. dinine bağlanan insan; şaşırınca doğru sandığı yolu, bağnaz olup çıkıyor işin içinden.
siyasete gelirsek de bir zaman sonra memleket meselesi değil de tüm düşünce koltuk sevdası oluyor.
insan her şeyden bir parça bulundurmalı içinde; aşktan, inançtan, siyasetten. bazen bir şeye çok bağlanmak, o şeyden çok kopmaktır.