''üzülmeyin!'' demeyeceğim, üzülün. biraz da vicdan yapın tabii. aileniz emek vermiş, belki maddi durumu sıkıntılı olduğu halde sizi en iyi temel liselere, en iyi kurslara yazdırmış fakat siz bunun karşılığını verememiş ve onları mutlu edememişsiniz. birkaç hafta sonra ise hiç vakit kaybetmeden gelecek planları yapın. ya kendi kendinize ya da çok güvendiğiniz bir kuzen, bir abi, bir arkadaşınız ile. gerçekten okumak istiyor musunuz yoksa erkenden iş hayatına atılıp üniversite işini açıktan hallederim mi diyorsunuz? (ne olursa olsun bir üniversite kesinlikle bitirmelisiniz, bir abi tavsiyesi) buna karar verdikten sonra ise geçmişte yaptığınız hatalardan ders çıkarıp ona göre bir çalışma veya gelecek planı yapmalısınız. ben eğitim fakültesi mezunuyum, ilk yılımda kazandım. şu an özel bir kurumda öğretmenlik ve idarecilik yapıyorum. kardeşim ise üniversiteyi açıktan okuyor ve benden önce iş hayatına atıldı. şu an o benim 2 katımdan daha fazla bir maaşa özel bir şirkette çalışıyor üniversiteyi de açıktan halletmeye çalışıyor. benim statüm onun parası iyi. i̇kimiz de halimizden memnunuz. sakın aile, akraba, arkadaş, komşu baskısıyla falan üniversite kazanmaya çalışmayın çünkü önemli olan üniversite kazanmak değil üniversiteden mezun olmak bunu sakın unutmayın. kazanıp gidersiniz derslerden kalır geri dönersiniz bu sefer iyice psikolojiniz alt üst olur, yine hayal kırıklığı...
son olarak daha yolun çok başındasınız, önce kendinizi, daha sonra da ailenizi düşünerek bir karar verin. unutmayın bu hayat size bahşedildi, kritik bir dönemeçtesiniz ve siz nasıl yön verirseniz öyle devam edecek...