neyi hak edip hak etmediğimiz hakkında hiç bir fikrimiz yok. bazen diyorum da böyle kaderin amınakoyayım. çok düşünüyorum sözlük, elimizde olmayan seçenekler neden bizi üzüyor? bu siktiğimin ülkesinde 12 yaşında çalışmaya başlamak zorunda kalmak neden ağır geliyor? neden 2 ay tatil verince babamızın sıkışan boğazını görüyoruz. bizim için ev araba alan aileler, bizi nasıl bir sorumluluğun altına soktuklarından bihaberler. öldüklerinde mutlu olmadıklarından emin olduğum, benim için yıllar boyu çalışmış ebeveynlerin yükünden nasıl kurtulucam ben? keşke bir dine inansaydım. isyan edecek bir tanrım olurdu en azından. bir gün elime fırsat geçerse, bu düzeni denizlerde yakacağımdan emin olabilirsiniz.