bazen söylemek istediğin çok şey olur ama bildiğin tüm kelimeler o olay karşısında zihninde büyük bir karmaşa yaratır. bir türlü kelimeleri doğru şekilde yan yana dizip bir cümle oluşturamazsın. i̇çindeki o rahatsız edici, seni yoran, tüketen his kaybolsa roman bile yazarsın. ama kaybolmaz. böylece sessiz kalmayı, aynı zamanda da oraya bir iz bırakmayı tercih edersin. bu yüzden tıkladığın başlığa yazıp yazıp siler, en sonunda pes edip boş entry girersin.
neyse ben ne diyordum, nereye geldim. gece gece niye felsefe yaptım?
alın beni buradan.