i̇zmir'de iki yıldır kalıyorum hâlâ almadım şemsiye. her sene alacağım diyorum ama almıyorum. ne bileyim yanımdakinde varsa vardır yoksa da ıslanırım yani mühim değil kafasındayım. muhtemelen bu yıl da almayacağım. ki kışın tanıştığım bir arkadaş yanında iki şemsiye birden taşıyarak gönlümü fethetti. yağmurlu havada şemsiyesiz çıkıp nasıl olsa onda vardır diyerek dışarıya çıkıyorum artık. birilerinin sizin için düşünmesi ne büyük nimet.