bir yaz yine çanakkaledeyiz. küçüğüz o zamanlar ve cips en güzel abur cubur bizim için ki hala öyle.
annemden para kopardık kardeşimle ve gittik bu muazzam şeyden aldık.
akşam kordona indik oturduk denizin dibine sallandırdık bacakları.
cipsimizi aramıza aldık, karanlık surları izlere izleye yemeye başladık.
nasıl mutluyuz ama üfff.
tam o sırada sen rüzgar es, bizim akşama kadar deniz kenarında keyif çatmak için yemediğimiz cipsi denize düşür...
çok üzülmüştük, tadı damağımızda kalmıştı.
yıllar geçti üzerinden ve yine her yaz aynı şeyi yaparız ama o zamanki meyecan yok.