ailem siyaset konuşur, ben dinlerim. eleştirmem gereken bir şey bulursam ne fikirde olduklarını öğrenmek adına sorarım açıklarlar, aklıma yatar ya da yatmaz fark etmez, tartışmam.
cin olmadan adam çarpmanın alemi yok. onlardan daha iyi bilecek değilim, siyasi düşüncemi de genelde onlara göre şekillendiririm. gelen hükümet memleketi siker mi, ilerletir mi umrumda olmaz, çünkü hiçbirinin gerçekten umrunda değilim.
beni gerçekten umursadığına inandığım insanlar sadece ailem. onların mutluluğunu hiçbir şeye değişmem, sizin de aklınızda bulunsun bu. siyasetçilerin sikinde değilsiniz, böylesi leş bir şey için aileyle tartışıp küsüşmek mükemmel bir ahmaklıktan başka hiçbir şey değil.
şu an okumaya devam eden var mı bilmiyorum ama kalan olduysa eğer şöyle bir kısas var ”cam köşkte oturan başkalarının camına taş atmamalı.” yarın biz onların yaşına geldiğimiz zaman nasıl muamele görmek istiyorsanız öyle davranın. bi boktan haberimiz olmadan her şeye şahit olmuş görmüş geçirmiş insanları siz ne bilirsiniz amk diye yargılamak tam da dediğim gibi;
mükemmel bir ahmaklıktan başka hiçbir şey değil. oyum aieme, sikmişim siyasetini.