küçükken babam televizyon izlerken gider yanında yatardım o da biraz yana kayar yer açıp bana sarılırdı. ben hep devam ettim yanına yatmaya ama babam önce sarılmayı bıraktı sonra yana kaymayı. bir süre direndim ama babam istifini bozmadan yatıyordu ben kıyıda köşede yarım dışarda duruyordum sonra düşme korkusuna bıraktım yanında yatmayı da sarılmayı da. şu an tam da o itilmişliği yaşıyorum sevdiğim insan tarafından. düşmemek için direniyorum ama her an korkuma yenik düşebilirim.