ilk buluşma

altı-yedi ay öncesinde hayatımda biri var ama yok.yani aslında herkesten çok var ama bi o kadar da yok.neyse onla kavga etmişiz,moralim bozuk oturuyorum.en yakın arkadasım elinde bir kagıt sallaya yanıma geldi.bir çocugu beğenmiş ve çocugu bulmak için sınıf listesini çalmıs.plan şu;isimlere sosyal medyadan bakıcaz ve mutlu sona ulasıcaz.ama o kadar havamda da değilim ki.arkadaşım bakarken birden bi çocugu gösterip oha bu tam senlikmiş yalnız diye bagırdı.o zamanlar nasıl aşıksam oralı bile olmadım.fotografını gördüm yorum yapmadan bıraktım.bu olaydan bir hafta sonra hayatımın kazıgını yedim ve o çocuk tamamiyle çıktı hayatımdan.kursa devam ediyorum el mecbur.2 ay sonra kantine indim,tam ben girecekken bir çocuk çıkıyodu biz çarptıştık.kafamı kaldırdım o kadar sımsıcak bi gülümseme vardı ki suratında.ben bunu nerden hatırlıyorum derken o çocugun arkadasımın gösterdiği çocuk oldugu aklıma geldi.üstünde bile durmadım zaten günlerim de agır depresyonla geçiyordu.sonra bi gün bunların sınıftan bi şey almaya girdim.bir baktım bilgisayarın basına oturmus benim en sevdiğim şarkıyı açmış.tesadüf mü hala bilmiyorum.akşamları karşılaşmalar sıklaştı,bir anda ortak arkadaslarımız fazlalaştı.3 gün önce gece aylak aylak eve dönerken kalabalıgı gördüm bakayım diye girdim,bu çocuk birini bayagı pataklamıs.kendisinin de kaşı gözü patlamış.o kadar korkunç bi haldeydi ki bırakıp dönmek gelmedi içimden.bir yerde okumustum,kendi yaranı unutmanın en iyi yolu başkasının yarasını iyileştirmendi.kıssadan hisse o hüzünlü gözlerle yarın beraber kütüphaneye gideceğiz sözlük.eğer saçmalayıp kendimi batırmazsam buraya veririrm iyi haberleri.hadi bakalım şans dileyin.